İnsanlar tarafından atıllı ve kullanılamayan bir yapı, var oluş anlamını yitirmiş demektir. Bu nedenle terk edilmiş, kullanımını kaybetmiş ve kendi haline bırakılan yapı zaman geçdikce harabeye dönüşür.
Yapıldıkları dönemde mevcut ihtiyaçları işlevsel olarak karşılamak için oluşturulan mekan ve yapı, zaman içinde değişen kültürel ve sosyo-ekonomik koşulların neden olduğu sosyal yaşam ve ihtiyaçların farklılaşması sonucunda işlevsel olarak eskilmiş hale gelebilir. Bu anlamda işlevsel olarak eski olan ancak fiziksel olarak var olmaya devam eden yapıların, yok olmaya mahkum edilmeden manevi değerlerini gelecek kuşaklara aktarabilmek için yeniden işlevlendirilmesi gerekmektedir. Yeniden işlevlendirme, yapıların işlevlerini sürdürülebilir etmesi ve korunması için en uygun bir yöntem olarak kabul edilmektedir.
Kütlesel olarak var olan ve elle tutulur öğe olan mekanların, değişken bir özellik taşıyan toplumsal yapıyla etkileşimleri, yapı öğelerinin çağa ayak uyma zorunluluğunu ortaya çıkarmaktadır. Bu durum yapıların işlevlerini devam ettirdikleri sürece yaşayabilmesini sağlamaktadır. Aksi halde yapılar kendi haline bırakılarak kullanılamaz hale gelip atıl bir şekilde çürümeye terk edilmektedir. Bu bağlamda ele alınan atıl durumdaki Avcılar Engelli Eğitim Merkezi yapısının mevcut mimari özellikleri incelenmiş ve yapıya birçok farklı yeni işlev projesi önerilmiştir. Bu önerilerden mevcut yapının mimarisine uygun olduğu düşünülen birçok farklı proje işlevi seçilmiş ve sürdürülebilirlik açısından yapının yıkılması veya onarım görmesi metodları çevresel, sosyal ve ekonomik açılardan değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Yeniden İşlevlendirme, Sürdürülebilirlik, Engelli Eğitim Merkezi.
|
