Türkiye’de mimarlık eğitiminin temel kurgusu incelendiğinde sistemin mimari tasarım dersleri, meslekî kuramsal / kuramsal-uygulamalı dersler ve servis dersleri olarak sayılabilen üç grup ile oluşturulduğu görülür. Mimari tasarım dersleri eğitimin odağındadır; kuramsal nitelikli dersler ise öğrenciye mimarlık alanına ilişkin belirli bilgi ve beceriler kazandırarak genel bir mimarlık kültürünün yanı sıra tasarlama eylemine alt yapı oluşturmayı hedefler. Dolayısıyla öğrencilerin bu derslerdeki edinimleri hem eğitimleri sırasında hem de mezuniyet sonrasındaki başarıları açısından büyük öneme sâhiptir. Bununla birlikte mevcut durumda içinde yapı bilgisi konularının da yer aldığı kuramsal nitelikli derslerle ilgili birtakım özelliklerin bazı önemli sorunlara yol açtığı gözlenebilir. Söz konusu sorunlar çeşitli araştırmalarda da ele alınmış; geleceğin tasarımcılarının yapı ürünleri ve yapım yöntemleri konularında yeterli düzeyde edinim sağlayamadığı, bu durumun ise yapma çevrelerin niteliğini olumsuz etkilediği ve dolayısıyla kuramsal derslerin yeniden kurgulanmasına yönelik güncel bir gereksinme bulunduğu belirtilmektedir. Amacı, saptanan gereksinmenin karşılanmasına hizmet edecek bir yaklaşım oluşturmak olan bu çalışmada, öncelikle yapı bilgisi konularını içeren kuramsal derslerin mevcut durumdaki sorunları sistematik bir şekilde incelenmiştir. Ardından bir literatür taraması yapılarak kalıcı öğrenmenin sağlanması için gerekli bâzı ilkeler belirlenmiş; elde edilen bu iki grup verinin ilişkilendirilmesi yöntemiyle derslerin tasarlanmasında yarar sağlayacağına inanılan bir düşünce sistemi oluşturularak, bu sistem şu üç grup bileşen üzerinden tartışılmıştır: yapı bilgisi derslerinin bilgi ve beceri kazanımları, birbiriyle, mimari tasarım stüdyolarıyla ve meslek pratiğiyle entegrasyonu, sürecini oluşturan öğrenme yaşantıları.
Anahtar Kelimeler: Mimarlık eğitimi, Yapı bilgisi, Öğretim tasarımı
|
