Ýnsanlar tarafýndan atýllý ve kullanýlamayan bir yapý, var oluþ anlamýný yitirmiþ demektir. Bu nedenle terk edilmiþ, kullanýmýný kaybetmiþ ve kendi haline býrakýlan yapý zaman geçdikce harabeye dönüþür.
Yapýldýklarý dönemde mevcut ihtiyaçlarý iþlevsel olarak karþýlamak için oluþturulan mekan ve yapý, zaman içinde deðiþen kültürel ve sosyo-ekonomik koþullarýn neden olduðu sosyal yaþam ve ihtiyaçlarýn farklýlaþmasý sonucunda iþlevsel olarak eskilmiþ hale gelebilir. Bu anlamda iþlevsel olarak eski olan ancak fiziksel olarak var olmaya devam eden yapýlarýn, yok olmaya mahkum edilmeden manevi deðerlerini gelecek kuþaklara aktarabilmek için yeniden iþlevlendirilmesi gerekmektedir. Yeniden iþlevlendirme, yapýlarýn iþlevlerini sürdürülebilir etmesi ve korunmasý için en uygun bir yöntem olarak kabul edilmektedir.
Kütlesel olarak var olan ve elle tutulur öðe olan mekanlarýn, deðiþken bir özellik taþýyan toplumsal yapýyla etkileþimleri, yapý öðelerinin çaða ayak uyma zorunluluðunu ortaya çýkarmaktadýr. Bu durum yapýlarýn iþlevlerini devam ettirdikleri sürece yaþayabilmesini saðlamaktadýr. Aksi halde yapýlar kendi haline býrakýlarak kullanýlamaz hale gelip atýl bir þekilde çürümeye terk edilmektedir. Bu baðlamda ele alýnan atýl durumdaki Avcýlar Engelli Eðitim Merkezi yapýsýnýn mevcut mimari özellikleri incelenmiþ ve yapýya birçok farklý yeni iþlev projesi önerilmiþtir. Bu önerilerden mevcut yapýnýn mimarisine uygun olduðu düþünülen birçok farklý proje iþlevi seçilmiþ ve sürdürülebilirlik açýsýndan yapýnýn yýkýlmasý veya onarým görmesi metodlarý çevresel, sosyal ve ekonomik açýlardan deðerlendirilmiþtir.
Anahtar Kelimeler: Yeniden Ýþlevlendirme, Sürdürülebilirlik, Engelli Eðitim Merkezi.
|
