Ýnsanýn toprakla bütünleþtiði Neolitik çaðdan itibaren soyut düþünce oluþmaya baþlamýþtýr. Soyut düþünmek; Topraðý ekmek, o ürünü bekleme sürecinde doðayla bütünleþmek, zamanýn doðasýný kavrarken onun deðiþimlerine ayak uydururken gözlemin yarattýðý hayal dünyasýnýn geliþimidir. Ýnsanoðlu neden soyut düþünmeye ihtiyaç hissetmiþtir? Neden yaratma isteði duyar? Neden bir þeyleri anlatma ihtiyacý hisseder? Neden anlama ihtiyacý hisseder? Neden soyut düþündürtmeliyiz? Bu sorularý daha da çoðaltabiliriz. Bu sorularýn özünde insanýn kendini biricik, tek hissetme arzusu yatar. Bu duygu insanlýðýn dünyada varoluþundan bu yana vardýr. Ýþte bu duyguyu en iyi anlatan aracýn bir þeyler çizmek, yazmak, oynamak olduðunu anladýðý andan itibaren sanat insanoðlunun yaþamýna girmiþtir.
Ýnsanoðlunu tek ve eþsiz yapan özelliðinin, bir sözcük, bir kavram veya bir olgu karþýsýnda kendi soyut dünyasýna dalarak alegorik bir yaklaþýmla sanat eserine dönüþtürmesidir. Ýlk duvar resimlerine baktýðýmýzda, gördüðümüz sembolik dille kendini anlatma ihtiyacýný anlarýz. Günümüze geldiðimizde o dönemi ve dönemleri anlamlandýrmamýz insanoðlunun soyut düþünmeye ne kadar yatkýn olduðunun kanýtýdýr. Beynimizin soyut düþünmeyi anlamlandýrmak için sanat ve tasarým eðitiminde, hatta gündelik hayatta sembolik dilden yararlandýðýný görmekteyiz. Sembolizm sanatýn ve tasarýmýn dili olarak düþünülse de toplumun dilidir. Toplumda kendi içinde aslýnda sembolik dille konuþup anlaþmaktadýr. Ýþte bu yüzdendir ki; soyut düþünmeyi yaþamýmýzýn her anýna yayýp, insanlarý sanata ve tasarýma daha yakýn bir hale getirebilmek için eðitim sistemimizi soyut düþüncenin önemini algýlatacak þekilde geliþtirmekten geçecektir.
Anahtar Kelimeler: Soyut düþünmek, sanat, tasarým, eðitim
|
