Mekan, görünür/görünmeyen iletiþimsel olabilen çokluk düzlemidir. Çokluðun gerektirdiklerinden olan ‘’açýlýrlýk hali’’ ise doðasý gereði kendinden var olmaktadýr. Mekanýn ‘’açýlýrlýk hali’’, özne-nesne/nesne-özne düzleminde okunabilirliðe kendisini açmaktadýr. Bu baðlamda, mekanýn açýlýmý üzerinden mekânsal potansiyellerin izlerinin görülebilir olduðu söylenebilir. Döneminin en önemli ressamlarýndan olan Picasso, gerçekliðin kendinde olan yansýmasýný eserlerinin içine gizleyerek böyle bir görünebilirliði oluþturmaya çalýþmýþtýr. Ayrýca, Picasso’nun var etmeye çalýþtýðý bu gizlilik ardýndaki görünebilirlik, resimlerini birer araþtýrma alaný olarak özneye açmanýn bir yolu olmaktadýr. Picasso’nun ‘’resimlerim sadece benim vermek istediklerim’’ ifadesi de, açýk olma halini var ettiðinin bir imasý olarak düþünülebilir. Açýlýr mekanýn okunabildiði araþtýrma alaný ise, resimle karþýlaþan her bedenin var ettiði bir mekandýr ve bu mekanýn içinde, her beden ile deðiþen ve sonsuza uzanan bir ‘’deðiþimleþme’’ düzlemi oluþtuðu söylenebilir. Açýlýrlýk düzlemini yorumlamak ise, belki de tam olarak mutlak tanýmlamayý hiçbir zaman tariflememiþ olacaktýr. Potansiyeli zaten deðiþken olmasýnda var edebilen bu mekan, çalýþma kapsamýnda ele aldýðýmýz nokta da bir deðiþime uðramýþtýr ve bu durum, bizlere mekanýn çokluk düzleminde kendini var ettiðini, ele alýnan her mekanda çokluk düzlemi üzerinden yorumlanabilir olduðunu söylemektedir. Çalýþma kapsamýnda, potansiyel izlerin var olabildiði ve de Picasso’nun resimlerini oluþtururken yöntem olarak seçtiði açýlýrlýk halinin, bütün ve parça iliþkisi açýsýndan onun resimlerindeki mekan üzerinden okunmasý hedeflenir. Ayný zamanda çalýþma, Picasso’nun açýlýr halinde var ettiði mekanýn sadece bir ve mutlak olmayan yorumlanmasý olmayý amaçlar.
Anahtar Kelimeler: Açýlýrlýk Hali, Mekan, Potansiyel, Özne-Nesne Ýliþkisi
|
