Kültürel miras değeri taşıyan ve özgün işlevlerini kaybettikleri için kullanım dışı kalan yapıların korunmalarında en etkin yöntemlerden birisi farklı işlevlerle değerlendirilerek toplumun hizmetine yeniden sunulmalarıdır. Yeni işlevin sadece bir araç olduğu bu yöntemde asıl amaç günümüz konfor koşullarına uygun hale getirilen yapının özgün niteliklerinin korunarak kültürel sürekliliğinin sağlanmasıdır. Bu amacın gerçekleşebilmesi içinse özgün yapının doğru analiz edilerek en uygun işlevin belirlenmesi ve yapılacak her türlü müdahalede evrensel ilke ve yöntemler çerçevesinde yapıya zarar vermeyecek uygulamalar önerilmesi gerekmektedir. Aksi halde özgün mekânsal kurguyu bozan, yapı malzemesi ve strüktürüne zarar veren müdahalelerle geri dönüşü olmayan sonuçlar ortaya çıkabilmektedir. O halde yapılacak her türlü müdahalenin yapıda nasıl etkiler doğuracağının uygulama öncesinde ön görülmesi koruma çalışmasının amacına ulaşabilmesi açısından önemli bir konudur. Buradan hareketle kurgulanan çalışmada, günümüzde çokça örneklerine rastladığımız yeniden kullanım uygulamalarının yapı iç mekanlarına etkisine odaklanılmış ve örnek yapı seçilerek bir yöntem üzerinden bu etkilerin tespit edilmesi hedeflenmiştir. Bu anlamda Endüstri mirası kapsamında tescil edilerek korunması gerekli kültür varlıkları kapsamına alınan ve günümüzde “sanayi müzesi” olarak yeniden kullanılan “İstanbul Lengerhane Binası” üzerinde uygulanan yöntem ile elde edilen bulgular genel kabul gören koruma ilke ve yöntemleri açısından değerlendirilmiş, olumlu ve olumsuz müdahaleler vurgulanarak benzer uygulamalar için öneriler sunulmuştur. (Bu çalışma birinci sırada yer alan yazarın ikinci sırada yer alan yazarın danışmanlığındaki doktora tezinden üretilmiştir)
Anahtar Kelimeler: Koruma, Onarım, Yeniden Kullanım, İstanbul Lengerhane Binası
|
